Υπομονή. Μπόρα είναι θα περάσει.
Επιμονή στους στόχους μας.
Και προσευχή για τον κοινωνικό μας περίγυρο.
Συζητώντας καθημερινά στην εργασία, τον κοινωνικό μας περίγυρο, βγάζουμε πλέον το συμπέρασμα πως ο κόσμος έχει προβληματιστεί με την ασθένεια του κωρονοϊού.
Λογικό. Μας άλλαξε την ζωή. Οι γονείς δεν μπορούν να δουλέψουν. Εταιρείες εργάζονται με μειωμένο προσωπικό. Οι διακοπές στο εξωτερικό σχεδόν εξαφανίζονται για τους επόμενους μήνες τουλάχιστον. Ο κόσμος προσπαθεί να κάνει αποθέματα πρώτης ανάγκης σε περίπτωση περιορισμού του στο σπίτι. Τα σύνορα κλείνουν. Περιορίζονται ακόμα και οι Θρησκευτικές μας συνήθειες.
Ανακαλύπτουμε ξανά τα βιβλία και την αγκαλιά της οικογένειας. Η βόλτα στον καθαρό αέρα είναι κάτι που λαχταρούν τα παιδιά και οι γονείς, αλλά κάνουν δεύτερες σκέψεις.
Αυτό που σίγουρα θα μας μείνει από αυτήν την εμπειρία, είναι πώς πρέπει να περιμένουμε πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές μόνιμου χαρακτήρα μετά από αυτό το συμβάν.
Όπως μετά τα χτυπήματα στους δίδυμους πύργους.
Οι πρώτες αλλαγές φάνηκαν είδη.
Αδικαιολόγητες αυξήσεις αγαθών με την τιμή του πετρελαίου στο υπόγειο.
Εμείς από την πλευρά μας, βγάλαμε επίσης κάποια συμπεράσματα σαν σύλλογος.
Όταν ο κοινωνικός ιστός το απαιτεί, πρέπει να το σεβόμαστε. Έτσι, ακυρώσαμε την διαμαρτυρία στο Βερολίνο, μιας και η αστυνομία δεν μας εγγυόταν την ασφάλεια της πορείας.
Όμως δεν είναι στο αίμα του Συλλόγου να μένει άπραγος. Μικρή λοιπόν θα είναι η ομάδα που θα μοιράσει το ενημερωτικό φυλλάδιο κατά της πολιτικής του Ερντογάν, και υπέρ του κλείσιμου των συνόρων της χώρας μας ως μέτρο υπέρ της Ευρώπης.
Επίσης. Ξεχωρίσαμε τους πραγματικούς αγωνιστές, τώρα στα δύσκολα.
Αυτό είναι σημαντικό για την συνέχεια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου