Τρία χρόνια από την προδοσία των Πρεσπών.

Μα πόση ειρωνεία μπορεί να αντέξει των Ελλήνων η ψυχή; 

Μας ζητούν λέει να σεβαστούμε την προδοσία.

Να γίνουμε έτσι σύν· κοινωνοί μαζί τους.

Ποια καρδιά μπορεί να αντέξει κάτι τέτοιο;

Φωνή λαού οργή Θεού.

Η σιωπή αδέρφια είναι συνενοχή και συγχοροχάρτη.

Δεν πρέπει ποτέ να μας περάσει από το μυαλό, πως όλα τελείωσαν, ακόμα και αν φαίνονται τα πράγματα έτσι.

Μόνον εάν δεχθούμε εμείς το τέλος, και αφήσουμε ελεύθερες τις συνηδήσεις των απανταχού υπευθήνων, μόνον τότε θα έρθει το τέλος.

  Και όσον αφορά αυτό εμάς, δεν θα γίνει ποτέ.

Στης 17 Ιουνίου δεν ζητούμε από κανέναν να βγει στους δρόμους όπως θα ήταν το φυσιολογικό.

Ζητούμε από όλους εσάς, το θέμα της ημέρας, να είναι μόνον αυτό. Από τα σχολεία, ως τα γηροκομεία. Και σε όλους τους ράδιο τηλεοπτικούς σταθμούς τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και τις εφημερίδες.

Άσχετα θέματα, να είναι όλα τα άλλα εκείνη την ημέρα.

Εστίν ούν Ελλάς και η Μακεδονία εις το διεινεκές.